“ခ်ဳိသာေသာ အလြမ္းတစ္ခု၏ နိဂုံး”(၀တၳဳရွည္) (ပထမပုိင္း)

                                                 
                                                         “မမ”
           ဆတ္ကနဲ လွည့္မၾကည့္ခင္ ကၽြန္ေတာ့္အသံကုိ ၾကားလုိက္ကတည္းက သူမ မ်က္နွာ ရွက္ေသြးဖ်ာကာ တင္းမာသြားမည္ဟု ယုံၾကည္ျပီး ျဖစ္သျဖင့္ သိပ္ေတာ့ အံ့ၾသစရာ မရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ရင္တြင္းဆႏၵ ၏ေတာင္းဆုိမႈ အတုိင္း ျပဳလုပ္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။
       “ မမကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္”
         သူမ၏ ႏူတ္ခမ္းေတြက တင္းတင္းေစ့သြားမည္ ။ ျပီးေတာ့ ေတာ့မ်က္၀န္း အစုံ စူးရဲလင္းျပတ္မည္။ ေနာက္ေတာက္ေခါက္သံေလးပါ ထြက္ေပၚလာမည္။ အားလုံးေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အတုိင္းပင္။
          “ေတာက္!” 
 ထုိအရာအားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ္အျပဳံးျဖင့္သာ ခံယူလုိက္ပါသည္။ ထုံးစံအတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ျပန္ရုံသာ ရွိေတာ့သည္။ သုိ့ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အံ့အားသင့္သြားေစသည္ကား ၾကည္လင္ေတာက္ပေသာ သူမ၏အသံ ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
          “နင္ေနဦး” 
             “ ဗ်ာ”
(၇)ရက္ေျမာက္ေန့၏ထူးျခားမႈပင္ျဖစ္သည္။ပထမဆုံးသူမအသံကုိကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ 
        “နင္ဘယ္သူလဲ”
“ကာရံငယ္ပါမမ…….မမ နာမည္ကုိ ႏြယ္လုိ့ေတာ့သိထားပါတယ္။ မမက က်ဳိက္၀ုိင္းမွာေနတယ္။ ျပီးေတာ့”
“နင္ငါ့အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိလုိ့လဲ”
ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေျပာမည္အလုပ္ သူမက ၾကားျဖတ္ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ မမ အေၾကာင္း ၅၀% ေလာက္သိထားတယ္ ဆုိတာ ယုံပါ”
ထူထဲသည့္မ်က္၀န္းေတြ အနည္းငယ္ စုိက္က်သြားဟန္ရွိ၏။ စိတ္အလုိမက်မႈ အရိပ္တုိ့သည္ သူမ၏ မ်က္နွာေပၚတြင္ ထင္းထင္းေပၚေနေပသည္။
“ငါ့မွာေစ့စပ္ထားတဲ့ သူရွိတယ္ဆိုတာေရာသိရဲ့လား”
“ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္သိထားတဲ့ ၅၀% ထဲမွာအဲ့အေၾကာင္းလည္းပါပါတယ္…။ သူကမမ ထက္၃နွစ္ေလာက္ ၾကီးတယ္.။ မမကအဲ့လူကုိမခ်စ္ဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္လက္ထပ္ဖုိ့ကုိေတာ့ မမက အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္။ ခန့္မွန္းေျခ၃နွစ္ေပါ့။”
“ဟင္…နင္….နင္..အဲ့ေလာက္ေတာင္ သိ…သိ”  ဒီတစ္ခါ အလြန္အမင္းအံံ့အားသင့္ေနသူမွာ မမ ပင္ျဖစ္သည္.။ ကၽြန္တာ္ျပဳံးလုိက္ျပီးမွ “ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရဲေတဇေက်ာ္ ရဲ့ညီ ျဖစ္ေနလုိ့ပဲ”
“ဘာရယ္… ရဲေတဇေက်ာ္ ရဲ့ညီ”
“ဟုတ္တယ္မမ …ဒါေပမယ့္ မမကုိ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ယုံပါ၊ တကယ္ခ်စ္လုိ့လည္း မမကုိပုိင္ဆုိင္ခြင့္ ရေအာင္ၾကဳိးစားမွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္အကုိက အမကုိစြန့္လႊတ္ခဲ့ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အစြန့္အလႊတ္မခံနူိင္ဘူး”
ကၽြန္ေတာ္၏စကားမ်ား ျခိမ္းေျခာက္စကားဆန္သြားျပီး မမလန့္ျဖန့္သြားပုံရ၏။ ျပီးေတာ့ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ “အခု ရဲေတဇေက်ာ္ သူ…”
“ဆုံးသြားပါျပီမမ….”

“ရွင္”

                                            
                               *******************************************************************************
               ကၽြန္ေတာ္တမင္ရင္ေကာ့ျပီး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲသုိ့ ၀င္လုိက္သည္။ အံ့အားသင့္ေနၾကသူမ်ားက ထက္ကုိကုိ နွင့္ အာကာတုိ့ျဖစ္သည္။ သူတုိ့နား၀င္ထုိင္ကာ အသင့္မွာျပီးသား ေအးစက္စက္လက္ဖက္ရည္ကုိ တစ္ရွိန္ထုိးေမာ့ေသာက္ လုိက္ျပီး
“ငါ့ရဲ တုိးတက္မႈ ဘယ္ေလာက္ျမင့္တက္သြားျပီ ဆုိတာ ျမင္ျပီေနာ္”
“ေအး……အေျခအေနကသိသိသာသာၾကီးကုိ ေျပာင္းလဲသြားပါလား”
“ဟဲ…ဟဲ”
“သြားျဖဲၾကီးနဲ့ ရယ္မေနနဲ့…မင္းမမကုိလိုိက္ေျပာတာ ဒီေန့နဲ့ဆုိ (၇) ၾကိမ္ရွိျပီ…။ (၆) ၾကိမ္တိတိခါးသီးေနတဲ့ သူက ဒီေန့က်မွ ဘယ္လုိအခ်ိဳးေျပာင္းသြားရတာလဲ..”
“လြယ္လြယ္ေလးပါ…..အညွာကုိကုိင္လုိက္တာေပါ့ကြ”
“အညွာဟုတ္…မိန္းမတစ္ေယာက္မွာ အညွာရွိတယ္ဟုတ္လား…အဲ့ဒါဘယ္ေနရာမွာလဲ”
ထက္ကုိကုိစကားက ရယ္စရာမပါပဲ အာကာက ရယ္သည္။  ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္၏နွလုံးသား တည့္တည့္ကုိပုတ္ျပလုိက္တယ္။
“ေနပါဦးအဲ့အညွာကုိ မင္းကဘယ္လုိ ကုိင္လႈပ္လုိက္တာလဲ”
“ေနာက္ေတာ့သိမွာေပါ့ကြာ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ လွ်ဳိ့၀ွက္ထားပါရေစဦး”
“ေစ်းကကုိင္ေနျပန္ျပီ” “ကဲ့ကြာ….ေခါက္ထားလုိက္စမ္းကါ.. သင္တန္းခ်ိန္နီးျပီ သြားၾကစုိ့”

လက္ဖက္ရည္ဖုိးရွင္းျပီး သည္နွင့္ သင္တန္းသုိ့ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္မွာေတာ့ တက္ ၾကြလန္းဆန္းေနခဲ့ပါသည္။

                             **************************************************************
 သူမအဖုိ့ အိမ္မေပ်ာ္ေသာညပင္ျဖစ္သည္။ ေကာင္ေလးက ကာရန္ငယ္၊ သူမအလုပ္သြားတုိင္း မေမွ်ာ္လင့္ေသာအခ်ိန္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ေသာေနရာက ေပၚလာျပီး ျပီတီတီမ်က္နွာေပးျဖင့္ ခ်စ္စကားဆုိတတ္သည္.။ သူမအလုိမက်ဟန္ျဖင့္ တုံ့ျပန္သည္တြင္လည္း တည္ျငိမ္စြာပင္ လွည့္ျပန္သြားတတ္သည္။.
       “သူက ရဲေတဇေက်ာ္ ရဲ့ ညီတဲ့ ၊သည္ေလာကၾကီးမွာ မရွိေတာ့ဘူးလား ရဲေတဇေက်ာ္ ရယ္……။”   သူမနွင့္ပတ္သတ္ခဲ့သမွ် ပိတ္ကားေပၚတြင္တစ္ကြက္ျခင္းေပၚလာသလုိ စီစီရီရီ ေပၚလာခဲ့ရျပန္သည္။ သူမနွင့္ ရဲေတဇေက်ာ္တုိ့ တကၠသုိလ္ ဒုတိယနွစ္မွာ ပင္စေတြ့ခဲ့ၾကပါသည္။ အဲ့ဒီနွစ္မွာပင္ သူတုိနွစ္ဦး ရင္ႏွီးခဲ့က်ရင္း အရမ္းခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူ ဘ၀ကုိ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ သူတုိ့နွစ္ဦး တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ မေတြ့ျဖစ္ဲ့ခဲ့ၾကေတာ့ဘူး။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့တယ္။အဲ့ဒီ့ေနာက္ ရဲေတဇေက်ာ္ သူမအေရွ့မွ အျပီးအပုိင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ သူဆုံးသြားရွာျပီတဲ့။ သူ့မ၏ပါးျပင္မွမ်က္ရည္ မ်ားက တစတစ က်ဆင္းေနေပသည္။
           သုိ့ေသာ္ သူမကဲ့သုိ့ ဘယ္ညာလူးလိမ့္ရင္း အိပ္မေပ်ာ္သူတစ္ဦး ရွိသည္။ သူက ကာရံငယ္။
ရပ္ေ၀းတစ္ေနရာက ကုိကုိ့ရဲ့စကားေတြ ၾကာျမင့္ေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတုိင္ၾကားေယာင္ ေနဆဲ။
“ညီ….ကုိကုိ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ႏြယ့္ရဲ့ ေစ့စပ္ပြဲသတင္းကုိ ကုိကုိရဲ့သူငယ္ခ်င္းဆီကတစ္ဆင့္သိရတယ္ ညီရယ္။ ..ကုိကုိဘ၀ အဓိပၸာယ္မဲ့သြားသလုိ ခံစားရတယ္။”

ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းပက္လက္ ခံစားရ၏။ ဘာလုိ့လဲဆုိေတာ့ ကုိကုိက မိသားစုအေပၚ သံေယာဇဥ္ၾကီးလြန္းသလုိ သူ့ခ်စ္သူအေပၚတြင္လည္း အခ်စ္ၾကီးခ်စ္တတ္သည့္ ႏွလုံးသားနူနယ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘြဲ့ရေတာ့ ကုိကုိ နူိင္ငံျခားကုိ ထြက္သြားခဲ့တယ္။ သူခ်စ္တဲ့သူေတာင္နူတ္မဆက္လုိက္ရ၍ ခုထိခံစားေနရေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီဖုန္းဆက္တုိင္းေျပာသည္။ ကုိကုိကအေပ်ာ္အပါးရွိသူမဟုတ္ ေလာင္းကစားလည္းလုံးလုံးကင္းသည္။ မိသားစုအေပၚတြင္ လြန္စြာသံေယာဇဥ္ၾကီးကာ တာ၀န္ေက်ခ်င္သူျဖစ္ခ်င္သျဖင့္ တုိင္းတပါးတြင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံကာ အခ်ိန္မွန္မွန္ ေငြပုိ့ေပးခဲ့ပါသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႕ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ လည္လည္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

                         ****************************************************************                 
မနက္ျဖန္ေက်ာင္းပိတ္သညမုိ့ ဒီညအပီကဲမည္ဆုိျပီးအ၀တ္အစားလဲကာ ကၽြန္ေတာ္အေပၚထပ္မွဆင္းလာခဲ့သည္။
“သား…..ကာရံ  ဘယ္ထြက္ဦးမလုိ့လဲ ၊ သိပ္အလည္လြန္ေနျပီေနာ္ လည္လြန္းတဲ့ဘီး ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိတယ္မလား”
“သိပါတယ္ေမေမရဲ့ သားေရွာင္တတ္ပါတယ္”
ထုိစဥ္… “တီ….တီ…ကလင္ …ကလင္….”
ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းေျပးကုိင္လုိက္မိသည္…။ ကုိကုိဆီက ဖုန္းမလုိ့ အတုိင္းမသိ ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့မိပါသည္။
“ကုိကုိ ညီပါ”  ညီဟုျပန္ေခၚလုိက္ေသာ ကုိကုိ၏ အသံမွာအားကုိးရာမဲ့ေနသည္ပမာ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ရွိေနသည္မုိ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ ဒိတ္ဒိတ္ခုန္သြားခဲ့ရသည္။
“ကိုိကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား”
“ညီ….ကုိကုိ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ႏြယ့္ရဲ့ ေစ့စပ္ပြဲသတင္းကုိ ကုိကုိရဲ့သူငယ္ခ်င္းဆီကတစ္ဆင့္သိရတယ္ ညီရယ္။ ..ကုိကုိဘ၀ အဓိပၸာယ္မဲ့သြားသလုိ ခံစားရတယ္။ကုိကုိ့ရင္ထဲမွာကုိက္ခဲေနတယ္ ညီရယ္ . အရင္းအနွီးဆုံးကုိကုိ အေပၚနားလည္နူိင္ဆုံးတစ္ေယာက္ကုိ ရင္ဖြင့္ခ်င္တယ္ ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ညီ့ဆီဖုန္းဆက္လုိက္တာ ေမ့ေမ့ကုိလညိး ဂရုစုိက္ပါကြာ”
ေျပာရင္းဖုန္းခ်သြားခဲ့တယ္။
“ေတာက္!”  ကၽြန္ေတာ္ေဒါသ ထြက္သြားမိသည္။
“ဘာျဖစ္တာလဲ သား…ကုိကုိက ဘာျဖစ္လုိ့လဲ”
“မိန္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ကုိကုိခံစားေနရတယ္”

ကၽြန္ေတာ့္ကုိကုိ ကုိ ေၾကကြဲေအာင္လုပ္သည့္ ႏြယ္ .၊သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္ အခုအခ်ိန္မွာ အမုန္းဆုံးပဲ ။ကုိကုိ အေပၚ ၾကင္နာသနားလြန္း သျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား ထြက္က်လာမိသည္။ ရင္ထဲမွာမခံမရပ္နူိင္ျဖစ္ျပီး နဂုိက နွလုံးေရာဂါ အခံရွိသူမုိ့ အေမွာင္ေလာကထဲသုိ့ ကၽြန္ေတာ္လြင့္စင္ သြားခဲ့ပါေတာ့သည္။

                                    ***************************************************
                     ကၽြန္ေတာ္ရဲ့နွလုံးေရာဂါဟာ ပုိဆုိးေနျပီတဲ့ သာမာန္ထက္ျပင္းတဲ့နွလုံးေရာဂါ။ နွလုံးေသြးေၾကာေတြက တပင္က်ဥ္းတပင္က်ယ္ ေနသည္။ ခြဲစိတ္ကုသဖုိ့လုိအပ္ေနျပီဲ့တဲ့ ။ ဆရာ၀န္ၾကီးကေရာ ေမေမကပါ စိတ္ကုိျငိမ္ေအာင္ထားဖုိ့ေျပာေသာ္လည္း ..မည္သုိ့စိတ္ကုိျငိမ္ေအာင္ထိန္းနူိင္ပါ့မလဲ ၊ဒါ့ေၾကာင့္ေရာဂါ ဟာပုိ၍ပင္ ဆုိးလာခဲ့သည္။
“သားကုိကုိ ဆီေမေမဖုန္းဆက္ထားတယ္ … သူဒီေန ့ျပန္ေရာက္မယ္တဲ့”
ကိုကို ရဲေတဇေက်ာ္ … ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာကိုကုိ …။ ကၽြန္ေတာ့အတြက္စိုးရီမ္ပူပန္ေနေပမည္။
ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ကေန ကိုကို ့ကိုလွမ္း၍ေျပာေနမိေသး။
     “ကၽြန္ေတာ္မေသႏိုင္ပါဘူး ကိုကိုရယ္ ….ကိုကို ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လုပ္ေပးစရာေတြရွိေသးတယ္” ထိုေန ့ညေနကိုကို ့ကိုေမွ်ာ္ေနမိသည္။ဆရာ၀န္ၾကီးႏွင့္ ေမေမက ပ်ာယာခတ္ေနေပသည္။ ေမေမ့မ်က္ႏွာမွာ ထိခိုက္ေၾကကြဲမွုေတြ မြစာက်ဲေနေပသည္။
“ သား …… သားကို ခြဲစိတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္တဲ့ ၊ သား ကိုကို ကိုေမေမပဲ သြားၾကိဳလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္”
ကၽြန္ေတာ္ျငင္းခ်င္သည္။ ကိုကို ကိုေတြ ့ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ခြဲစိတ္ခ်င္သည္။ သို ့ေသာ္ ………..
သူနာျပဳဆရာမက ေဆးတစ္လံုးလာထိုးေပးသည္။ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ထံုၾကင္ေ၀မွိုင္လာျပီး အေမွာင္ပကတိဖုံုးလႊမ္းသြားခဲ့ပါသည္။
                              *********************************************************
အနာကြပ္ထားသည့္အျဖဴေရာင္ေတြက က်ယ္ျပန္ ့က်ံဳ ့၀င္လာျပီး အျဖဴေရာင္လြင္ျပင္တစ္ခု ျဖစ္သြားသည္။ ထိုအျဖဴေရာင္သည္ ေဆးရံုမွမ်က္ႏွာက်က္ ျဖစ္ေနသည္။
“ သား … သတိရလာျပီလား” မ်က္္စိဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ဦးစြာေမးမိလိုက္သည္က ကိုကို ့ကို
“ေမေမ….ကိုကို …ေရာမေရာက္ေသးဘူးလား” ေမေမက ခပ္ယဲ့ယဲ့ပဲ ျပံုးလိုက္သည္။ ေမေမက ဘာမွမေျဖခင္ ဆရာ၀န္ၾကီးက ျပံုးရႊင္စြာျဖင့္
“မင္းေနရထိုင္ရ သက္သာတယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ …. ဆရာ”
“သား ကုိကိုက ေလယာဥ္လက္မွတ္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို ့ .. ေနာက္အပတ္မွ ေရာက္ျဖစ္လီမ့္မယ္ ..

အခုသားက်န္းမာလာျပီဆိုေတာ့ ေမေမ သားကိုကို ့ဆီ ဖုန္းသြားဆက္လိုက္ဦးမယ္” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေမေမ အျပင္သို ့ထြက္သြားခဲ့ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ေမေမမ်က္ႏွာ မေကာင္းပါ။

                 ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းက်န္ေသာအခါ……..မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္လိုက္သည္။ အာရံုထဲတြင္ ၀ိုးတိုး၀ါးတား အရိပ္တစ္ခုေပၚလာသည္။ “ႏြယ္” ထိုအမည္ကို ႏွုတ္မွ လြတ္ကနဲ ေခၚလိုက္မိသည္။ ကိုကို ့ကို ဒဏ္ရာေတြ ေပးသြားခဲ့သည့္ ႏြယ္။ သူ ့ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးပါ။ ကိုကိုေျပာလို ့နာမည္ပဲၾကားဘူးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္အလြန္မုန္းတီးေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္။သို ့ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသမိလိုက္သည္။ သူမအေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေဒါသမုန္တိုင္း ေပ်ာက္ကင္းေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ခဏအၾကာ ေဆးရံုသို ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာျပီး အားေပးၾကသည္။ ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရပါသည္။
“မင္း ….အရင္ထက္ ပိုျပီးလန္းလာတယ္၊ ...အာကာ… မင္းဒီေကာင့္မ်က္လံုးေတြကို ေသခ်ာၾကည့္စမ္း အရင္နဲ ့သိပ္မတူဘူး၊ ဒီေကာင့္မ်က္လံုးေတြက အရင္ကနည္းနည္းေလးမွ ဂနာမျငီမ္ဘူး အခုေသခ်ာၾကည့္စမ္း၊ ေတာ္ေတာ့ကို တည္ျငီမ္သြားတယ္ ေတြ ့လား”
“ေအး၊ ဟုတ္တယ္ကြ” ကၽြန္ေတာ့မ်က္လံုးေတြတည္ျငီမ္သြားသည္တဲ့၊ ဒါဆိုကၽြန္ေတာ့စိတ္ေတြကေရာ..... ဟုမိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးမိသည္။ အရင္နဲ ့မတူေတာ့တာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ေသာ ကိုကို ့အတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးေနသည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚမွာေျပာင္းလဲေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့စိတ္က ကၽြန္ေတာ့ကို သက္ေသျပေနေပသည္။
           ကၽြန္ေတာ္ေဆးရံုက ဆင္းခြင့္ရခဲ့ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမေမ လာၾကိဳခဲ့သည္။ အီမ္သို ့ေရာက္သည္ထိ ေမေမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ စကားမဆိုျဖစ္ခဲ့ၾက။ ရုတ္တရက္ ေမေမ့ဆီက ထြက္ေပၚလာေသာ ရွုိက္သံေၾကာင့္ “ ဟင္ ? ေမေမ ငိုေနတယ္ ဘာျဖစ္လို ့လဲ၊ ဘာလုပ္ငိုေနတာလဲ?”
“သား…ေမေမမင္းကို ဖံုးကြယ္မထားခ်င္ဘူး၊ ေရရွည္ဖံုးကြယ္ထားလို ့လဲ ရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းရဲ ့ကိုကို ….”
“ဗ်ာ …. ကိုကို ဘာျဖစ္လို ့လဲ ေမေမ ….၊ သား ကို အျမန္ေျပာစမ္းပါ …” တုန္ခါေနေသာအသံမွာ ေမေမ့ရွီက ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။
“သား ကိုကိုမရွိေတာ့ဘူး … သူဆံုးသြားျပီ”
“ဗ်ာ!!!”
“ဟုတ္တယ္ သား …သားကိုိကုိဟာ ျပန္ေရာက္မယ္ဆိုတဲ့ေန ့မွာပဲ တကယ္ကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ …..အလာမွာ ကားအက္စီးဒင့္ ျဖစ္ျပီး သားတက္ေနတဲ့ ေဆးရံုကို အတြင္းလူနာအျဖစ္ ေရာက္လာခဲ့တယ္” အဲဒီအခ်ိန္မွာ သားက ႏွလံုးအစားထိုးဖို ့လိုေနတဲ့အခ်ိ္န္
“ညီ …. ညီ …. ေမေမ သားႏွလံုးသားကို ညီ ့ကို ေပးေပးပါ”
“သတိတခ်က္အလည္မွာပဲ သားကိုခ်စ္ရွာတဲ့ ကိုကိုက သူ ့ႏွလံုးသားကို ေပးဆပ္ျပီး အသက္ပါသြားခဲ့တာပါပဲ” ေျပာရင္း ေမေမ ငိုပြဲဆင္ပါေတာ့သည္။
“ဒါဆို ..သားရဲ ့ႏွလံုးသားဟာ ကိုကို ့ႏွလံုးသားေပါ့၊ ကိုကို ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာေပါ့ေနာ္ ေမေမ” ရုတ္တရက္ၾကီး ကၽြန္ေတာ္ ေျပးထြက္ခဲ့သည္။ ကိုကို ့အိပ္ခန္းဆီ ……. .

ကိုကို ့ဒိုင္ယာရီေလးက ေျပာျပတဲ့ ႏြယ့္ အေၾကာင္းကို တစြန္းတစသိလိုက္ရသလို သူမ၏  ဓာတ္ပံုကုိလဲ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ ့ခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ သို ့့ျဖစ္၍ ကိုကို.ဒိုင္ယာရီေလးမွ ေျပာျပေသာ ႏြယ္၊ ကိုကို ျမတ္ႏိုးစြာသိမ္းဆည္းထားတဲ့ သူမ၏ဓာတ္ပံုေလး၊ ကၽြန္ေတာ္စံုစမ္းသိရွိခဲ့ရသည့္ သူမ၏အေၾကာင္း ၅၀% ခန္ ့ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တဦးတည္းျဖစ္ေစ၊ အာကာႏွင့္ ထက္ကိုကို တို ့ကို အေဖၚျပဳ၍ ျဖစ္ေစ သူမအား ခ်စ္ေရးဆိုသည့္ အလုပ္ကို ၀တၱရားအရ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ (၇) ၾကိမ္ေျမာက္တြင္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ သူမ၏တုန္ျပန္မွုကို ရရွိခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရဲေတဇေက်ာ္၏ ညီကာရံငယ္ ဆိုတာ သူမသိသြားခဲ့ေခ်ျပီ။ သူမတုန္လွုပ္ရိုက္ခတ္သြားရသည္ကိုလည္း ေတြ ့ခဲ့ျပီးျပီ။

            ကိုကို ့ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေလးထဲက အသဲစကားေလးေတြ ျပန္နားေထာင္ခ်င္သျဖင့္ ျပန္၍ ဖတ္ၾကည့္ေနမိသည္။
             ေန ့စြဲ ………………
    မွတ္ခ်က္။   ။   သူ ့နာမည္က ႏြယ္ တဲ ့။
                       နာမည္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ေအာင္ ငါ့ရဲ ့ႏွလံုးသားကို ႏြယ္တစ္ပင္လို                      
                       ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။
            ေန့စဲြ………………
 မွတ္ခ်က္။   ။  ျပည္သူ ့ရင္ျပင္သြားတုန္းက သရဲအီမ္ထဲ၀င္ေတာ့ ေၾကာက္ေနတဲ့ ပံုေလးက
                        ခ်စ္စရာေလး။  အျပန္လမ္းကားေပၚမွာ တေယာက္နဲ ့တေယာက္  မသိခ်င္ေယာင္
                       ေဆာင္၊ စကားမေျပာေၾကးေဆာ့ေတာ့..၊လုပ္ျပတဲ့အမူအရာေလးက     
                        ခ်စ္စရာေလး။......................................................

 ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ပိတ္လိုက္ကာ နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာဂီတာကို ျဖဳတ္၍ အလြမ္းသည္ေနခဲ့ပါေတာ့သည္။ သီခ်င္းက “နင္ဟာငါ့ ေကာင္းကင္တစ္ခုပါ။”
                                 **************************************************************
   “ ဒီေန ့ မမ ေနာက္က်လိုက္တာကြာ၊ ေနမ်ားမေကာင္းဘူးလား မသိဘူး” လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ ေန၍ အာကာႏွင္ ့ထက္ကိုကိုတို ့ႏွင့္ အတူ သူမ  အလာကို ေစာင့္ေနမိသည္။

 “ဟာ!!! ဟိုမွာလာေနျပီ ဟိတ္ေကာင္” အာကာ ညႊန္ရာဆီသို ့ကၽြန္ေတာ္ လွန္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ မမ ဆိုတာမွန္ေပသည္။ သို ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရသည္မွာ မမတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္၊ မမေဘးတြင္ သူူမႏွင့္ေစ့စပ္ထားျပီးခဲ့သူ ပါေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ပူျပီး တလွပ္လွပ္ခါလို ့။
“မင္း …. ငိုေနတယ္” ထက္ကိုကိုက စကားဆိုသည္။
“ေတာက္!  ငါအရမ္း ခံစားရတယ္ကြာ”
“မင္းကလဲ ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ျဖစ္ရတယ္၊ ေမ့ပစ္လိုက္စမ္းပါကြာ”
“ငါေမ့ပစ္လို ့ရမွာ မဟုတ္ဘူး ၊ အဲဒါဘာလို ့လဲဆိုတာ သိလား” ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူ ေခါင္းခါခဲ့သည္။ အျဖစ္မွန္ကို ကၽြန္ေတာ္လိုလိုလားလားပဲ ဖြင့္ေျပာလုိက္ပါသည္။
“ငါဟာ … ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ့ႏွလံုးသားေနရာမွာ ကိုကို၀င္ေရာက္ေနျပီ၊ ကိုကို ့ႏွလံုးသားနဲ ့ငါ အစားထိုးခြဲစိတ္ကုသခဲ့တာ”
“ဒါဆို … မင္းကိုကိုက”    “သူ..ဆံုးျပီ”
“ဟာ!!”  “ဟင္!!”  ျဖစ္စဥ္အကုန္လံုးကို ကၽြန္ေတာ္နာနာၾကင္ၾကင္နဲ ့ဖြင့္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
“ႏြယ္ ဆိုတဲ့ မမကို ကိုိကုိခ်စ္ခဲ့သလို မမကို ငါစြန္ ့ခြာခြင့္ မျပဳႏိုင္ဘူး”
“ဒါဆို..မင္း ဘာလုပ္မလဲ”
“မမကို ငါခြဲမရေအာင္ စြဲလန္းေနျပီဆိုမွေတာ့ ရေအာင္ ယူမွာေပါ့”
“မင္း..သူနဲ ့ေစ့စပ္ထားတဲ့ သူ ့ဘက္ကလဲ ထည့္စဥ္းစားအံုးေလ” ထက္ကိုကို ေျပာတာ မွန္ပါသည္။ သို ့ေပမယ့္ မမကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ ့ကိုမွ မေပးႏိုင္ပါ။
                                 ***************************************************************************
                                
မမလာမည့္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနခဲ့ပါသည္။ ေဟာ…..မၾကာမီ မမလာေနပါျပီ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမတစ္ေယာက္တည္းပင္။ ကၽြန္ေတာ္ မမကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဘုရား…ဘုရား…ရဲေတဇေက်ာ္ရဲ  ့ အၾကည့္ေတြပါ့လား”
“နင္ငါ့ကို အဲဒီအၾကည့္ေတြနဲ ့မၾကည့္နဲ ့၊ ငါမခံစားႏိုင္ဘူး” ခပ္ေလးေလး သူမ၏ စကားသံမ်ားက ကၽြန္ေတာ့နားထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္၀င္ေနခဲ့သည္။ အတန္ၾကာ ျငီမ္သက္ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္၏ ႏူတ္ခမ္းတစံု ဖြင့္ဟလိုက္သည္။
“မမ”
“နင္ဘာေျပာအံုးမွာလဲ၊ နင္ငါ့ကို ဆက္ျပီး မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ ့ေတာ့”“ကၽြန္ေတာ့ ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကို မမ လက္ဖ၀ါးနဲ ့ခဏေလာက္ စမ္းၾကည့္စမ္းပါ..ခဏေလးပါ မမရယ္…ခဏေလးပါ”ကၽြန္ေတာ့၏ မ်က္ရည္တို ့က ယိုစီး က်လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အၾကည့္ဒဏ္ကို မခံစားႏိုင္ေတာ့၍ ေခါင္းငံု ့ခ်လုိက္သူက မမ။ အတန္ၾကာ ….. သူမ၏ လက္ကေလးတဖက္ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါ ေျမာက္တက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသား တည့္တည့္ဆီသို ့ညင္သာစြာ ဖိကပ္လိုက္ပါသည္။ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားမိပါသည္။ အခ်စ္ဆိုေသာ အရာသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲသို ့စိမ့္၀င္ခဲ့ပါသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ..မမ၊ ကၽြန္ေတာ္ ့ကို ခြင့္ျပဳပါဦး” ကၽြန္ေတာ္လွည့္ထြက္မည္အျပဳ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆတ္ခနဲ လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
“မမ … ခုနကထိေတြ ့လိုက္တဲ့ ႏွလံုးသားဟာ ကၽြန္ေတာ့ႏွလံုးသား မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုကိုရဲေတဇေက်ာ္ရဲ  ့ ႏွလံုးသားနဲ ့အသက္ရွင္ေနရတဲ့ သူပါဗ်ာ” သူမ ထို အေၾကာင္းမ်ားကို ကၽြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံမွ သိရွိျပီး ျဖစ္သည္။
“ရဲေတဇေက်ာ္ရယ္…..”
ကိုကို ့နာမည္ကို ဖြဖြေလးရႊတ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲသို ့သူမ ညင္သာစြာ တိုး၀င္ခဲ့ပါသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေအးခ်မ္းစြာ လွဲေလွာင္းေနပါ မမ၊ မမကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွခြဲမသြားပါဘူး မမရယ္”ဟုေျပာရင္း …………..ကၽြန္ေတာ္ သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ယုယစြာ ေထြးေပြ ့လိုက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
 ပတ္၀န္က်င္တြင္ ေလျပင္ေလညင္းေလးမ်ား ေ၀ွ ့၀ဲစြာ တို္က္ခတ္လ်က္၊ ေကာင္းကင္ၾကီးမွာလဲ တိမ္သားကင္စင္စြာ လွပတဲ့ေနသစ္ေလး အျဖစ္ ၾကိဳဆိုေနပါေတာ့သည္။
                                                      *********************************
                                                             ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
(ဒုတိယပုိင္းအားဆက္လက္ရႈစားရန္....)
Writing by – Y’e Tay Za Kyaw(ကာရံငယ္)