“ကြ်န္မလြမ္းမိ အျပစ္ရွိပါသလားေမာင္”

 

“ကြ်န္မလြမ္းမိ အျပစ္ရွိပါသလားေမာင္”        

အခန္း(၁)

အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ အခန္းတြင္းသို ့ ျဖာက်ေနေသာ လေရာင္ကို ေငးႀကည့္ရင္း သူမရင္ခုန္သံတို ့ ျမန္ဆန္လာေလသည္။ မႀကာခင္ ည(၁၂) နာရီတိတိထိုးေတာ့မည္။ (၁၂)နာရီထိုးတာနွင့္
သူမဆီသို ့ ဖုန္းေကာလ္တစ္ခု ၀င္လာမည္။ ထိုဖုန္းေကာလ္သည္ သူမအင္မတန္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရေသာ ဖုန္းေကာလ္တစ္ခု။ သူမဆီ
ဖုန္းဆက္လာမည့္သူမွာသူမစိတ္တစ္ခုလံုး၊သူမဘ၀တစ္ခုလံုး၊
သူမတန္ဖိုးထားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာ မာနတစ္ခုလံုး ေပးဆပ္ျပီး ခ်စ္ခဲ့ရ
သည့္ သူမအခ်စ္ရဆံုးေသာသူ။ သူမအားကိုးယံုႀကည္စြာ မွီတြယ္ခဲ့ဖူး
ေသာ ခိုလွံဳရာရင္ခြင္။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ သူမ ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနွင့္ တစ္ရွိဳက္မက္မက္ေခၚခဲ့ဖူးသည့္ “ေမာင္” ဆိုေသာ လူသားေလးထံမွ လာမည့္ဖုန္းျဖစ္သည္။

သက္ျပင္းကို “ဟူး” ကနဲမွဳတ္ထုတ္ရင္း ဖုန္းမွနာရီကိုႀကည့္လိုက္မိသည္။ (၁၂)နာရီထိုးဖို ့ တစ္မိနစ္အလို။ သူမရင္ခုန္သံကို သူမ ျပန္ႀကားမိ
သည္အထိ စိတ္တို ့ေယာက္ယက္ခတ္ေနမိသည္။ ႀကည့္ေနရင္းမွပင္
ဖုန္းမွ နာရီသည္ (၁၂)နာရီအတိသို ့ညႊန္ျပေလသည္။ တဆက္တည္း
လိုလိုပင္ သူမဖုန္းသည္လည္း အသံျမည္လာေလသည္။ ဖုန္းျမည္သံ
သည္ သူမနားထဲတြင္ ေႀကးစည္တစ္ခုကို နားနားကပ္လာတီးေနသည္
နွင့္ တူသည္။ လွဳပ္ရွားေနေသာ စိတ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။

“ဟဲလို "

"စီစင္(န္)လား…ေမာင္ပါ…လြမ္းလိုက္တာစီစင္(န္)ရာ…တစ္လႀကီး
မ်ားေတာင္ ခြဲေနလိုက္ရတာ…ေသလို ့ေတာင္ရတယ္သိလား…
ေမာင္တို ့ သေရေနာ္”

ဟူသည့္ အသံနွင့္အတူ သူမသိပ္ခ်စ္ခဲ့သည့္ ေမာင့္အသံ ခ်ိဳရွရွကို ႀကားလိုက္ရသည္။

ေအာ္..ေမာင္က ကြ်န္မကိုလြမ္းတာ ေသလို ့ေတာင္ရတယ္တဲ့လား..။
ကြ်န္မလည္း ေမာင့္လိုပါပဲေမာင္ရယ္..။ေမာင့္ကို သိပ္လြမ္းတာေပါ့။ စားလည္းေမာင့္ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္၊ သြားလည္း ေမာင့္ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္၊ ဘာလုပ္လုပ္ ေမာင့္ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ေတြ ရင္မွာပိုက္ခဲ့တာပါေမာင္။ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ေတာင္ တစ္ခ်ိန္က ေမာင္ကိုယ္တိုင္ ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တဲ့ “ေကာင္မေလး” သီခ်င္းေလးဖြင့္ျပီး ေမာင္တကယ္ေခ်ာ့သိပ္သလို ကြ်န္မခံစားျပီးမွ အိပ္လို ့ရခဲ့တာပါေမာင္..။ေမာင့္ကို လြမ္းတိုင္း ကြ်န္မေမြးေန ့မွာ ေမာင္ေပးခဲ့တဲ့ ၀က္၀ံရုပ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲေထြးပိုက္ထားျပီး ေမာင္အမွတ္နဲ ့ စကားေတြ
တတြတ္တြတ္ေျပာေနခဲ့တဲ့သူပါေမာင္ရယ္…။


အခန္း(၂)

“စီစင္(န္)….ေရာ့ ဒါေမာင့္ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ေနာ္..ေမာင့္ကို
လြမ္းတိုင္း ဒီအရုပ္ေလးကို ေမာင့္ကိုယ္ပြားအမွတ္နဲ ့..စီစင္(န္)
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာ..ရင္ဖြင့္ခ်င္တာေတြ ရင္ဖြင့္ေနာ္..။”

အဲဒီ ၀က္၀ံရုပ္ကေလး စရသည့္ေနမွစျပီး ေမာင္နွင့္မေတြ ့ရေသာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေမာင့္ကိုယ္ပြားအရုပ္ေလးနွင့္သာ သူမစကားေတြေျပာေနခဲ့ရသည္။ ေမာင့္ကိုလြမ္းတဲ့ အလြမ္းေတြကို ေျဖသိမ့္ဖို ့ရန္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းမွာ ထိုအရုပ္ေလးကို ရင္မွာပိုက္ထားျပီး သူမရင္ဖြင့္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါမွသာ အေတာ္အတန္ေျပေပ်ာက္သြားသလို ခံစားရသည္။ ေမာင္နွင့္ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုးတြင္ သူမ ထိုအရုပ္ေလးနွင့္သာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္ဆံုးခဲ့ရသည္။ အေႀကာင္းမွာ သူမခ်စ္ေသာ ေမာင္သည္ သူမကိုအခ်ိန္ေပးရန္ အျမဲအေႀကာင္းျပ ျငင္းဆိုေနတတ္ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။

ေမာင္နွင့္သူမသည္ တူညီေသာ အရာအနည္းငယ္နွင့္ မတူညီေသာ အရာအမ်ားစု ေပါင္းစပ္ထားေသာ လူသားနွစ္ဦးျဖစ္သည္။ မဟုတ္မခံစိတ္ရွိတာ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္တာ
တူသည္။ မတူသည္မွာ သူမက ကတိတစ္လံုးကို တန္ဖိုးထားသည္။ ကတိတစ္ခုေပးျပီးျပီဆိုလွ်င္လည္း တည္ေအာင္ႀကိဳးစားသည္။
ထို ့ေႀကာင့္ ကတိမတည္ေသာ သူမ်ားကို သူမစိတ္၀ယ္ သေဘာ
မက်တတ္ေခ်။ ေမာင္ကား ကတိတစ္ခုကိုလြယ္လြယ္ေပးျပီး လြယ္လြယ္ဖ်က္တတ္ေသာသူျဖစ္သည္။ ကတိမတည္လို ့သူမ
အျပစ္တင္တိုင္းလည္း အေႀကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုက ေမာင့္နွဳတ္ဖ်ား
၀ယ္ အျမဲတြဲခိုေနသည္။ ခဏခဏေျပာရဖန္မ်ားလာေတာ့လည္း
သူမသာ နားလည္မွဳဆိုေသာ ေ၀ါဟာရကို ရင္၀ယ္ပိုက္ခဲ့ရသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ေမာင္နွင့္သူမ မတူညီေသာအခ်က္မွာ ေဖ့ဘြတ္ခ္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ပတ္သက္သည္။ သူမက ေဖ့ဘြတ္ခ္ေပၚတြင္
၀ါသနာအရ ကဗ်ာမ်ား၊အက္ေဆးမ်ားနွင့္ ၀တၳဳတိုမ်ားေရးသည္။ သူမကိုခ်စ္ေသာ အြန္လိုင္းေပၚမွ သူငယ္ခ်င္းေမာင္နွမမ်ား၏
အားေပးမွဳကို အေတာ္အသင့္ေတာ့ သူမရရွိသည္။ အျပင္မွာ တစ္ခါ
မွ မျမင္ဖူးေသာ္လည္း ေဖ့ဘြတ္ခ္မွသူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူမကို
ခ်စ္ႀကသည္။ သူမဘက္မွလည္း တကယ့္ေမာင္နွမရင္းခ်ာလို သံေယာဇဥ္တြယ္မိသည္။သူမနွင့္ သူမသူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဆက္ဆံေရးသည္ ေယာက်ာ္းေလး၊မိန္းကေလးမခြဲဘဲနွင့္ ပကတိျဖဴစင္ေသာ ေမတၱာကို အေျခခံထားသည္။

ေမာင္နွင့္ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဆက္ဆံေရးသည္ကား သူမ
ဘယ္လိုမွ မနွစ္ျမိဳ ့ေသာ ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္
နွင့္တစ္ေယာက္ အီစီကလီ၊ အေျပာအဆိုမ်ားက်ေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းလည္းမကရည္းစားလည္းမက်ေသာ ျငိတိတိအေျပာမ်ိဳးေတြ
ျဖစ္သည္။ သူမအင္မတန္အထင္ေသးေသာ အျပဳအမူမ်ားရွိသည့္ ေမာင့္
ကို သူမသိပ္ခ်စ္မိသြားခဲ့သည္ကေတာ့ ကံတရားလို ့ပဲ ဆိုရမလိုျဖစ္သည္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မိမိမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးနွင့္ ႀကံဳလာရေသာအခါတိုင္း “ကံစီမံရာေပါ့” ဆိုသည့္ စကားေလးနွင့္ ကံကိုယိုးမယ္ဖြဲ ့တတ္ႀကသည္။ သူမလည္း ထိုနည္း၄င္းပင္။ “ေမာင့္ကိုဘာ့ေႀကာင့္ခ်စ္မိသြားတာလဲ” ဟု တစ္စံုတစ္ဦးက လာေမး
ခဲ့ေသာ္ သူမတြင္အေျဖမရွိ။ ေရစက္ေႀကာင့္ပင္ ဆန္ ့က်င္ဘက္အရာ
မ်ား စုစည္းထားသည့္ သူမတို ့နွစ္ဦး ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားႀကသည္ဟု
သာ သူမေျပာနိုင္ပါသည္..။


အခန္း(၃)


လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လေလာက္က ေမာင္နွင့္သူမအေလာင္းအစားတစ္ခု
လုပ္ခဲ့သည္။တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္
ရွိသလဲဆိုတာ စမ္းသပ္ခ်င္လို ့ျဖစ္သည္။ တစ္လတိတိ ဖုန္းလည္း
မဆက္ေႀကး၊ မက္ေဆ့ခ်္လည္းမပို ့ေႀကး၊ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ သူမေဖ့ဘြတ္ခ္တြင္ တင္သည့္ စေတးတပ္မ်ား၊ကဗ်ာမ်ားတြင္ပါ လိုက္ခ္လည္းမလုပ္ရ၊ ကြန္ ့မန္ ့လည္းမေပးရဟု နွစ္ဦးသေဘာတူ ကတိျပဳခဲ့သည္။ တစ္လမျပည့္ခင္ မေနနိုင္လို ့ ဆက္သြယ္လာလွ်င္ ဆက္သြယ္လာသည့္သူက အရွံဳးျဖစ္ျပီး၊ နိုင္သည့္သူေတာင္းဆိုသည့္ အရာတစ္ခုခုကို ေပးေႀကးဟု ေလာင္းခဲ့သည္။

“စီစင္(န္) ျငိမ္လွခ်ည္လား…အမယ္..ဒီေကာင္မေလး ႀကည့္ရတာ
ေမာင့္ကို လြမ္းလို ့ထင္တယ္…ဘာမွကိုမေျပာနိင္ေတာ့ဘူး။ ေမာင္တို ့ ဘယ္သူမွ မနိုင္လည္းမနိုုင္ဘူး …ဘယ္သူမွ မရွံဳးလည္း မရွံဳးဘူးေနာ္..သေရက်တယ္..အိုေခ??”

“ေႏြမိုးေဆာင္း”ဟူသည့္ သူမနာမည္ကို စီစင္(န္)ဟု ေမာင္ကေခၚခဲ့
သည္။ သူမကလည္း ေမာင္ေခၚသည့္ ထိုနာမည္ေလးကို တစ္ျခားသူမ်ားေခၚသည့္ အမည္မ်ားထက္ ပိုႀကိဳက္သည္။ ပိုတန္ဖိုးထားသည္။ ဘယ္သူမဆိုမိမိခ်စ္သူနဲ ့ပတ္သက္လာလွ်င္ အသက္ရွဴသံေလးကအစ တခုတ္တရ တန္ဖိုးထားတတ္ႀကတာ
မလား..။သူမလည္း ေမာင့္ကိုခ်စ္တာေႀကာင့္ ေမာင္နဲ ့ပတ္သက္သမွ် ခ်ိဳခ်ိဳအီအီျပံဳးတတ္တဲ့ ေမာင့္အျပံဳးေလးကအစ…အီစီကလီလုပ္တတ္
တဲ့ ေမာင့္နွလံုးသားေလးအဆံုး စြဲမက္မဆံုးျဖစ္ခဲ့တာပဲမလား..။

“ဟင့္အင္း ေမာင္….ကြ်န္မ ေမာင့္ကိုရွံဳးခဲ့တယ္”

သူမျပန္ေျဖသံကိုႀကားသည္နွင့္ ေမာင့္ထံမွ “ဟင္”ကနဲ အာေမဋိတ္သံ
ကို သူမႀကားလိုက္ရသည္။

“ေမာင္ “White Jasmine” ဆုိတဲ့သူကို ေမာင္သိလား”

ေမာင္သိတာေပါ့ကြယ္..။ေမာင္သိပ္သိတာေပါ့…ကြ်န္မသိသိႀကီးနွင့္ကို
ေမာင့္ကိုေမးတာပါေမာင္..ေမာင္မသိဘဲေနပါ့မလား။သူမနွင့္တစ္လ
တိတိအဆက္အသြယ္ျပတ္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ ေမာင္ ““White Jasmine”ဆိုေသာ တစ္ေယာက္နွင့္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ႀကတာ ကြ်န္မသိပ္သိတာေပါ့ေမာင္ရယ္။

“အင္း ေမာင္သိတယ္ေလ..ေမာင့္ဖရန္ ့ေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ့”

ဖရန္ ့ေတြထဲက တစ္ေယာက္တဲ့လားေမာင္..။ေမာင္မညာတတ္ဘဲနဲ ့ ဘာလို ့ညာခ်င္ရတာလဲဟင္..။အရင္က ကြ်န္မသိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ေမာင္က မညာတတ္ပါဘူး..။”မဟုတ္တာကိုလုပ္ရင္ေတာင္ ညာမေျပာတတ္တဲ့
ေမာင့္ကို သူမ်ားရွိဳ ့တဲ့မီးေတြနဲ ့ လာလာမတို ့ပါနဲ ့” ဆို..။ေမာင္ပဲေျပာခဲ့တာေလ..။ေမ့သြားျပီလားေမာင္..။

“ေမာင္…. “White Jasmine” နဲ ့ ကြ်န္မကို ဘယ္သူ ့ပိုခ်စ္လဲဟင္”

“အာ…စီစင္(န္) ကလည္း သူက သူငယ္ခ်င္းေလ
စီစင္(န္)က ေမာင့္ခ်စ္သူေလ..။ယွဥ္ေမးစရာလိုလို ့လားကြာ”

ေမာင္ရယ္..ခုခ်ိန္ထိ ေမာင္ညာခ်င္ေနေသးတယ္ေနာ္..။ကြ်န္မက ေမာင့္
ခ်စ္သူတဲ့လား..။ခ်စ္သူဆိုတာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကို သတ္မွတ္တာလဲေမာင္
ေမာင့္သတ္မွတ္ခ်က္ကို ကြ်န္မသိပါရေစလား..။ေမာင္ဘာလုပ္လုပ္..
ေမာင္ဘယ္သူနဲ ့ဘယ္လိုပဲေပြရွဳပ္ရွဳပ္ တစ္ခြန္းမွမဟဘဲ..ေမာင္
လိုအပ္ခ်ိန္တိုင္း ရွိေနေပးတတ္တာ ေမာင့္ခ်စ္သူလား..။ေမာင္တစ္လ
တိတိ ကြ်န္မကိုမဆက္သြယ္ဘဲ မလြမ္းဘဲ ေနနိုင္ခဲ့ျပီး တစ္ျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တာေတာင္ ကြ်န္မက ေမာင့္ခ်စ္သူေနရာရွိေသးတယ္တဲ့လား..။
ရင္ထဲမွာ ေတြးရင္းေတြးရင္းနွင့္ တဆစ္ဆစ္နာက်င္လာသည္။
“ဟူး”ကနဲ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ကို မွဳတ္ထုတ္လိုက္ရင္း သူမ ေအးစက္စက္နွင့္ တစ္ခြန္းခ်င္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္..။

“White Jasmine” ဆိုတာ တျခားသူမဟုတ္ဘူး..ကြ်န္မပဲ…ေမာင္”

ေျပာျပီးသည္နွင့္ ေမာင့္ထံမွ တုံ ့ျပန္သံမႀကားရေသးခင္ သူမဖုန္းခ်လိုက္မိသည္။ တလက္စတည္း ဖုန္းကိုပိတ္ပစ္လိုက္
သည္။ေမာင္ထပ္ေခၚမည္ဆိုတာ သူမသိေသာေႀကာင့္ပင္။ သူမ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။သူမအေပၚတြင္ သစၥာမရွိေသာ ေမာင္နွင့္ သူမ
ေနာက္ထပ္ မပတ္သက္လိုေတာ့ပါ။ ေမာင့္ကိုသိပ္လြမ္းလြန္းလို ့ အေကာင့္သစ္တစ္ခုထပ္ဖြင့္ျပီး ေမာင္နဲ ့ဆက္သြယ္ခဲ့တာကိုက သူမအမွားလား….။ဒါမွမဟုတ္..သူမမွန္းမသိလို ့ တစ္ျခားမိန္းကေလး
တစ္ေယာက္အမွတ္နွင့္ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ႀကေသာေမာင့္အမွားလား။
သူမမေျဖတတ္ပါ..။ေျဖလည္းမေျဖခ်င္ေတာ့ပါ..။ကံတရားအလိုက် ဆံုဆည္းခဲ့ေသာ ေမာင္နဲ ့သူမ …ကံတရားအလိုက်ပဲ ခြဲခြာခဲ့ႀက
သည္ဟုသာသူမ သတ္မွတ္လိုက္ပါေတာ့မည္..။အနိုင္ရေသာ
ေမာင့္အတြက္ သူမနွလံုးသားတစ္စံုကိုလက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးခဲ့ရင္း နွလံုးသားဗလာနွင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေမာင့္ကိုေမ့နိုင္ရန္ အခ်ိန္တစ္ခုကိုသာ ေစာင့္ရပါေတာ့မည္။ ေမာင့္ကိုလြမ္းသည့္
စိတ္ေႀကာင့္ အေကာင့္သစ္တစ္ခုနွင့္ဆက္သြယ္မိသည့္ သူမပဲအျပစ္ရွိတာလား…သူမအေပၚသစၥာမရွိတဲ့ ေမာင္ကပဲ
အျပစ္ရွိတာလား ဆိုျပီးေတာ့လည္း သူမအေျဖမထုတ္ခ်င္ေတာ့
ပါ…။


မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ားက အဆီးအတားမရွိ တလေဟာစီးက်
လာသည္။ ရင္တစ္ခုလံုးလည္း ေႀကမြအက္ကြဲစြာ သူမခံစားေနရသည္။ ထိုအက္ကြဲသံမ်ားနွင့္ပင္ သူမညတိုင္းေရးေနက် ေမာင့္အတြက္
ဒိုင္ယာရီေလးမွာ ေနာက္ဆံုးအေနနွင့္ ခ်ေရးလိုက္မိသည္။

“မရြာျဖစ္တဲ့မိုးေတြလည္း အတိတ္ရွိေနပါတယ္ေမာင္ရယ္
အျပစ္ယူတမ္းဆိုပါစို ့
ေမာင့္ကို အျပစ္မတင္ရက္ပါဘူး
အိပ္လက္စနဲ ့ဆက္အိပ္ေနလိုက္ပါကြယ္
လဲရင္ထူလို ့ရေပမယ့္
ပုန္းေနရင္ေတာ့
ဘယ္ျမိဳ ့မွ အရိပ္မထိုးေတာ့ပါဘူးေမာင္ရယ္…”


ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္
ဆုေဂ်